Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
arcydzieło — n III, Ms. arcydziełoele; lm D. arcydziełoeł «dzieło wyróżniające się doskonałością, wybitne, znakomite» Arcydzieło literatury, malarstwa, rzeźby. Arcydzieło kunsztu kulinarnego. przen. «wybitne osiągnięcie w czymś; rzecz umiejętnie, kunsztownie… … Słownik języka polskiego
arcydziełko — n II, N. arcydziełkokiem; lm D. arcydziełkołek zdr. od arcydzieło Małe arcydziełko. Arcydziełko kunsztu pisarskiego. Arcydziełko zwięzłości … Słownik języka polskiego
epika — ż III, CMs. epikaice, blm lit. «rodzaj literacki, którego podstawową cechą jest narracja i obiektywny (z dystansu) stosunek autora do opisywanych zdarzeń» Epika ludowa, rycerska, historyczna. Arcydzieło epiki. ‹gr.› … Słownik języka polskiego
majstersztyk — m III, D. u, N. majstersztykkiem; lm M. i 1. «przedmiot mający być sprawdzianem umiejętności zawodowych członka cechu, warunek do uzyskania tytułu mistrza» 2. «szczególnie udane dzieło sztuki lub rzemiosła; arcydzieło» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
malarski — malarskiscy 1. «dotyczący malarstwa, malarzy» Pracownia malarska. Studia malarskie. Arcydzieło malarskie. Kompozycja, technika malarska. Wyobraźnia, wizja malarska. 2. rzad. «taki, jakby namalowany, jakby z obrazu; malowniczy, efektowny;… … Słownik języka polskiego
okrzyczeć — dk VIIb, okrzyczećczę, okrzyczećczysz, okrzycz, okrzyczećczał, okrzyczećczeli, okrzyczećczany okrzyknąć dk Va, okrzyczećnę, okrzyczećniesz, okrzyczećnij, okrzyczećnął, okrzyczećnęła, okrzyczećnęli, okrzyczećnięty, okrzyczećnąwszy rzad. okrzykiwać … Słownik języka polskiego
poemat — m IV, D. u, M. poematacie; lm M. y «dłuższy utwór, zwykle wierszowany, o charakterze epickim lub lirycznym» Okolicznościowy, wzniosły poemat. Poemat opisowy, dydaktyczny, liryczny. Poemat narodowy. Poemat satyryczny, żartobliwy. ∆ lit. Poemat… … Słownik języka polskiego
rzeźbiarski — rzeźbiarskiscy «odnoszący się do rzeźbiarza, rzeźbienia, rzeźbiarstwa» Pracownia rzeźbiarska. Sztuka rzeźbiarska. Prace, wyroby rzeźbiarskie. Tworzywo rzeźbiarskie. Plenery rzeźbiarskie. Arcydzieło rzeźbiarskie. Dłuto, narzędzie rzeźbiarskie … Słownik języka polskiego
scenopisarski — «dotyczący piśmiennictwa scenicznego; dramatopisarski» Arcydzieło scenopisarskie. Twórczość scenopisarska … Słownik języka polskiego
skończony — skończonyczeni imiesł. bierny czas. skończyć (p.) skończony w użyciu przym. 1. «całkowicie odpowiadający jakiemuś określeniu; zupełny, kompletny, całkowity» Skończone arcydzieło. Skończona piękność. Skończony głupiec, osioł. 2. «wykwalifikowany w … Słownik języka polskiego
